Hoe kwam jij bij FLOOR jongerencoaching terecht?

“Ik kwam FLOOR online tegen, volgens mij via Instagram. Ik had op dat moment net mijn therapietraject afgesloten, maar ik zat nog steeds thuis zonder dagbesteding of plan. Ik wist door mijn beperkingen niet wat ik met mijn toekomst aan moest en dacht, toen ze me loslieten bij therapie, echt wel even ‘oké en nu?’. De FLOOR-post kwam dus eigenlijk op precies het goede moment. Ik besloot daarom een berichtje te sturen en ik ben nog steeds heel blij dat ik dat gedaan heb! Het contact ging een stuk vlotter dan ik had verwacht. Er was bijvoorbeeld géén wachtlijst en er werd direct naar een passende coach gezocht. Ik ben vanuit de GGZ heel anders gewend.”

Waarom besloot je een FLOOR-traject aan te gaan?

“Toen in mij inschreef bij FLOOR werd er vrij snel een coach aan mij gekoppeld. Violette kwam bij mij langs om kennis te maken. Na afloop van deze kennismaking vroeg ze of ik met haar en FLOOR door wilde of niet. Ik had er gelijk een goed gevoel bij en wist op dat moment zeker dat een FLOOR-traject precies was wat ik nodig had. Een keer géén GGZ-traject, maar wél iemand die met je meekijkt en ervaring heeft met de doelgroep. Ik voelde me daardoor ook een stuk sneller begrepen. Zo moest ik bij de GGZ bijvoorbeeld nog best vaak uitleggen wat ik heb of waarom een afspraak niet door kon gaan. Violette was daar vanaf het begin al zó begripvol in. Ik denk dat als zij niet zo begripvol was geweest het traject niet zo’n succes was geworden. Ik heb onze afspraken zo vaak moeten afzeggen, en zij moedigde mij daar juist in aan. De eerste les in luisteren naar je lichaam en je grenzen aangeven.”

Wat was jouw hulpvraag?

“Mijn hulpvraag was gericht op het vinden van een zinvolle dagbesteding. Ik vond het heel belangrijk om uit te zoeken wat een goed dagritme zou zijn, welke dingen ik zou kunnen oppakken en hoe ik daarbij op mijn grenzen kon letten. Achteraf was die dagbesteding veel minder belangrijk dan alles waar we aan hebben gewerkt. We hebben dat stukje dan ook losgelaten en ons gefocust op acceptatie en leren leven met een lijf en hoofd dat niet altijd meewerkt.

Voor het FLOOR-traject zat ik in een burn-out. Hierdoor leerde ik wel dat mijn lichaam signalen afgeeft, maar deze signalen waren eigenlijk altijd erg negatief. Ik wist niet wat ik met m’n lichaam aan moest en ik ervaarde veel moeite met het afzeggen van afspraken. Aan dat stukje hebben we heel hard gewerkt en dat is voor mij echt levensveranderend geweest. Ik kan nu eindelijk vanuit enthousiasme vertellen wat mijn lichaam te zeggen heeft en daar ook naar handelen.

Wat deden jullie zoal?

In het FLOOR-traject hebben we veel gepraat, maar ook tekenen en schrijven waren voor mij manieren om dingen te verwerken. Zo ging het bijvoorbeeld regelmatig over ‘sterk zijn’ en ‘zacht zijn’ waarbij Violette opdrachtjes gaf, zoals ‘schrijf eens op wat volgens jou zacht zijn is?’. Maar Violette was ook echt een aanpakker. Ik weet nog heel goed dat ik een keer als antwoord gaf ‘ik zou het liefst onder een dekentje willen kruipen’ en zij direct aan mij vroeg ‘sta je open voor een experiment?’. In dit geval vroeg ze me om écht een dekentje om mezelf heen te slaan en eens bewust te voelen hoe die zachtheid aanvoelde en hoe het is om jezelf die zachtheid te geven.

Door haar creatieve aanpak ervaarde ik mijn FLOOR-traject echt als een uniek traject. Je krijgt bij de start van jouw FLOOR-traject een map met werkbladen, maar samen Violet bepaalden we welke opdrachten van die werkbladen bij mijn situatie pasten. Zo sloegen we sommige dingen over. Of wisselden we on the spot naar een andere opdracht. We deden alles op een eigen tempo en keken iedere sessie naar wat er op dat moment nodig was. Dat vond ik zelf erg fijn.”

Wat heb jij aan het traject gehad of wat was jouw grootste les?

“Dit vind ik een lastige vraag, omdat ik meerdere dingen heb geleerd. Maar een van de belangrijkste lessen was sowieso het besef dat je lichaam zo onwijs veel te vertellen heeft, als je er maar naar vraagt en ernaar luistert. Zo heb ik door Violette leren praten met mijn eigen lichaam. Dat ik er echt even voor ga zitten en vraag ‘hé wat heb je me te vertellen?’. Iets wat nog heel lang heeft doorgewerkt en eigenlijk nog steeds doorwerkt. En in dat ‘luisteren naar’ zat ook een groot stuk emotie en acceptatie. Ik moest echt door een groot stuk emotie heen werken voor ik bij die acceptatie was. Gelukkig deden Violette en ik dat samen. Het liet me inzien dat ik niet altijd sterk hoef te zijn. Je mag wel sterk zijn, maar mijn eigen beeld van wat ‘sterk zijn’ inhoudt is veranderd. Nu zie ik ‘sterk zijn’ als lief zijn voor jezelf, hulp durven vragen en niet altijd een masker voorhouden. Ik kende eerst geen andere manier dan gewoon doorbijten en doorgaan, tot ik instortte en in een burn-out belandde. Nu voel ik sneller mijn grenzen aan. Het is fijn om te weten dat alles wat ik bij FLOOR heb geleerd een basis is die mijn hele leven meegaat. Dat raak ik nooit meer kwijt.”

Welke boodschap zou jij jongeren die niet de standaardroute volgen willen meegeven?

“Je mag leren leven op jouw voorwaarden en je mag daar echt de tijd voor nemen. Want dat is niet niks. Dat is een heel proces. Een proces dat vraagt om acceptatie. Ook mag je de ruimte nemen om te doen wat voor jou goed voelt, zelfs al wijkt dat af van wat volgens de maatschappij ‘goed’ is. En al laatste? Ook al loop je een andere route die misschien wat verdrietig of alleen voelt, die route kan echt heel mooi zijn. Dat is namelijk precies wat ik bij FLOOR hebt geleerd.”

Ben jij na het lezen van Cinda haar verhaal enthousiast geworden over een traject bij FLOOR jongerencoaching? We hebben nog ruimte voor nieuwe coachees. Je kunt contact met ons opnemen via de contactpagina of lees eerst nog even rustig de jongerenpagina door!