Je kent ons wellicht vooral van onze individuele coachingstrajecten met jongeren. We hebben al veel jongeren mogen coachen en in 2019 staan er nog meer trajecten op de planning. Daar zijn we trots op en dankbaar voor. Daarnaast werken we met ouders en geven we workshops op scholen.
Hoe zien deze workshops op scholen er eigenlijk uit en wat doen we? FLOOR coach, trainer en scholen coördinator en daarnaast leerkracht, Lidy van der Wal, geeft regelmatig de workshop ‘Durf te Dromen’. Lidy wordt geïnspireerd door haar dochter Floor van der Wal om jongeren aan te moedigen groots te dromen, omdat haar dochter dit ook deed voor ze kwam te overlijden. Floor is voor velen bekend geworden als stand-up comedian en voor onze stichting een van de redenen dat we FLOOR heten. We liepen een middag mee met Lidy om te kijken wat er ontstaat tijdens zo’n workshop.
Vrijdagmiddag. 13 uur. We komen een lokaal binnen waar een aantal leerlingen bezig is aan huiswerk. De overige leerlingen bevinden zich overal en nergens op de verdieping. Sommigen nog aan het lunchen, anderen bezig met andere zaken. Er wordt regelmatig heen en weer gelopen. Het valt me op dat er veel leerlingen met een onzichtbare beperking zijn. Als een van de docenten een groep leerlingen bij elkaar roept, vinden zij langzaam hun plek in het lokaal. Er ontstaat stilte en rust als Lidy begint met haar verhaal. “Ik wil jullie een verhaal vertellen over dromen. We gaan iemand volgen en zo bekijken wat haar droom was.” Even later wordt duidelijk dat het om haar overleden dochter Floor gaat. Vanaf dat moment is het muisstil en zijn alle ogen gefocust op Lidy en het verhaal van Floor. Sommigen hevig knikkend en andere gewoon stil, maar allen lijken in zich op te nemen wat Lidy over wil brengen met het verhaal.
Als jij met jouw beperking zo veel kan, waar zeuren wij dan over?
Dat was een van de zinnen die jongeren met een beperking aan Floor schreven. Floor had Quadriplegie. Nee, ze was niet dronken. Quadriplegie is een vorm van spasme. Eigenlijk ook onzichtbaar, in haar geval, totdat ze begon met praten. Dan begon het ineens op te vallen. Ook al was het voor haar en haar familie heel gewoon. Lidy neemt de leerlingen mee langs Floor’s dromen en wat ze daar voor nodig had om deze te bereiken. Van een kinderdroom om naar Disney te gaan, naar uiteindelijk de droom om stand-up comedian te worden. Wat ze uiteindelijk voor elkaar heeft gekregen. Als kind kun je groots dromen, maar vaak word je op de middelbare school meer bewust van een beperking, of sommigen worden dan zelfs pas ziek. In het geval van Floor voelde zij zich op de basisschool nooit ‘anders’ dan anderen en werd ze door alle kinderen geaccepteerd. Dat veranderde op de middelbare school, toen mensen haar wel als ‘anders’ zagen. We zien de leerlingen mee knikken.
Lidy leest dagboeken voor van Floor en vraagt of leerlingen herkennen wat ze schrijft over ‘zich een tweederangsburger voelen’. De openheid waarmee Lidy vertelt, brengt duidelijk wat teweeg bij de jongeren. Zij geven op hun beurt diezelfde openheid terug. Ze vertellen over dat ze weinig vrienden hebben, of zich soms buitengesloten voelen. Ze missen ervaringen of werden nergens voor gevraagd. Een van de leerlingen probeert zich te profileren als sociaal, maar heeft eigenlijk niet veel vrienden.
Er zijn ook dromen in de groep. Een van de leerlingen wil rockster worden, een andere filmmaker. Weer een ander wil naar Broadway en New York en spaart hier al jaren voor. Een van de leerlingen wil mode ontwerper worden en weer een ander klinisch psycholoog. En er is een droom om de Tour de France te winnen. Niet iedere droom is op het eerste gezicht een logische keuze. Droom groots, zo vertelt Lidy. Net als in je kindertijd. Ook al moet je dan soms je droom aanpassen. Er moet een knop om gaan om hard te werken. Harder dan veel andere leeftijdsgenoten die geen beperking hebben. Dat vraagt discipline en een passie. Het komt je niet aanwaaien. Maar tegelijkertijd kun je het bereiken. Floor droomde bijvoorbeeld van de toneelschool. Maar dat was met haar beperking niet heel handig. Uiteindelijk werd het dus stand-up comedian, voor haar een lichte aanpassing van haar droom. Maar in dezelfde categorie.
En Lidy’s droom? “Jullie zijn mijn droom. Ik wil door kunnen geven wat Floor inspireerde in mensen. Ik hoop dat jullie al jullie dromen bereiken.”
